Δωρεές

Η Εκκλησία μας


Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΜΑΣ

Ο Tάσος Μαρκουλιδάκης είναι ο ποιμένας της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας της Νίκαιας από το τέλος του 2009. Σπούδασε Μάρκετινγκ και Επικοινωνία στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκανε μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ) στο California Lutheran University (ΗΠΑ). Ενώ εργαζόταν στην Αμερική σε επιχειρήσεις, ο Θεός τον κάλεσε να μιλήσει στους ανθρώπους για την αγάπη του Χριστού. Σπούδασε Θεολογία στο Θεολογικό Σεμινάριο Gordon-Conwell στη Βοστώνη (ΗΠΑ).

To motto της ζωής του είναι «όταν ευαρεστείς τον Χριστό, δεν έχει σημασία ποιον δεν ευαρεστείς και όταν δεν ευαρεστείς τον Χριστό, δεν έχει σημασία ποιον ευαρεστείς». Είναι πεπεισμένος ότι ο γκουρού του μάνατζμεντ Peter Drucker είχε απόλυτο δίκιο, όταν έλεγε ότι «σημαντικότερο από το να κάνουμε τα πράγματα σωστά, είναι να κάνουμε τα σωστά πράγματα». Ειδικά όταν επιχειρούμε να κάνουμε τα σωστά πράγματα για τους σωστούς λόγους, με τους σωστούς τρόπους για τη δόξα του Θεού και το δικό μας καλό. Αντιλαμβάνεται ότι κανείς δεν είναι αναντικατάστατος στα σχέδια του Κυρίαρχου Θεού της Βίβλου. Για αυτό άλλωστε τα «νεκροταφεία είναι γεμάτα με αναντικατάστατους ανθρώπους» (Σαρλ ντε Γκωλ ). Πιστεύει ότι μπορείς να γνωρίσεις καλύτερα τον Χριστό, αλλά δεν μπορείς να γνωρίσεις κάτι καλύτερο από τον Χριστό. Παράλληλα, θεωρεί ότι σημαντικότερο από το τι κάνουμε είναι γιατί το κάνουμε και ποιοι γινόμαστε.

Είναι πεπεισμένος ότι πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν την δραστηριότητα με την επιτυχία, για αυτό και το λιγότερο είναι περισσότερο (less is more). Κατανοεί ότι οι επιτυχημένοι άνθρωποι στα μάτια του Θεού, είναι αυτοί που αγαπούν τον Θεό περισσότερο τον Θεό και τους άλλους, εφαρμόζοντας τον Χρυσό Κανόνα του Ιησού Χριστού. Υποστηρίζει ότι η μεγάλη δέσμευση στη Μεγάλη Αποστολή (Ματθαίος 28:18-20, Πράξεις 1:8) και τη Μεγάλη Εντολή (Ιωάννης 13:34-35) έχει ως αποτέλεσμα μία μεγάλη εκκλησία στα μάτια του Θεού. Τέλος, θεωρεί ότι ο σωστός ποιμένας οφείλει να ταράζει τους εφησυχασμένους και να εφησυχάζει τους ταραγμένους όπως έλεγε ο πουριτανός William Baxter.

Συνέντευξη με τον Ποιμένα

Πότε, πώς, πού και γιατί αποφασίσατε να αφιερώσετε τον εαυτό σας στη διακονία του Ευαγγελίου;
Καθώς εργαζόμουν σε εταιρίες των ΗΠΑ, μετά το πέρας των μεταπτυχιακών μου σπουδών, ο Θεός εργάστηκε κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο στην καρδιά μου. ΄Αρχισα να εκζητώ το πρόσωπό Του με μεγαλύτερη θέρμη. Για πρώτη φορά, άρχισα, με ταπείνωση, να προσεύχομαι: «Κύριε, ποιο είναι το θέλημα Σου για μένα; Είμαι διατεθειμένος να Σε ακολουθήσω, όπου με οδηγήσεις». Καθώς συνειδητοποιούσα ότι ο σπόρος της κλήσης μου, είχε ριζωθεί μέσα μου, Εκείνος μου φανέρωσε ότι ήθελε να Τον διακονήσω ως ποιμένας. Κοιτώντας πίσω, διαπιστώνω ότι ο Θεός με προετοίμαζε για τη διακονία Του, από μικρή ηλικία. Έπρεπε όμως να έλθει το πλήρωμα του χρόνου, προκειμένου να με καλέσει.
Ποια είναι η εμπειρία σας από τη μέχρι τώρα διακονία σας;
Η εμπειρία στη διακονία είναι πολύ απαιτητική, αλλά και ιδιαιτέρως ευλογημένη, καθώς βλέπουμε τον Θεό να αγγίζει και μεταμορφώνει ζωές. Στη διακονία έμαθα ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τους ανθρώπους και να τους συμπεριφέρεσαι με βάση τον Χρυσό Κανόνα και έπειτα να τους υπηρετήσεις. Έχει μεγαλύτερη σημασία να κάνεις τα σωστά πράγματα, παρά τα πράγματα σωστά. Είναι πιο σημαντικό να είσαι πιστός στις Βιβλικές αλήθειες, παρά διαφορετικός και πρωτότυπος. Θα κάνεις λάθη, αλλά δεν πρέπει να επιμένεις στα λάθη σου και πρέπει να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων. Γίνεσαι καλύτερος εξετάζοντας κάθε κριτική, δίκαιη ή άδικη, προς το πρόσωπο και τη διακονία σου. Εύκολα μπορείς να πέσεις στην παγίδα να τρέχεις για τον Θεό, χωρίς τον Θεό. Όταν ευαρεστείς τον Χριστό δεν έχει σημασία ποιον δεν ευαρεστείς και όταν δεν ευαρεστείς τον Χριστό, δεν έχει σημασία ποιον ευαρεστείς. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα που να έχει αιώνια αξία, χωρίς τη δική Του δύναμη (Ιωάννης 15:5).
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις των νέων σήμερα;
Για όσους νέους δεν αγαπούν τον Θεό, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να πιστέψουν ότι ο Χριστός είναι η απόλυτη αλήθεια στην εποχή του μεταμοντερνισμού, του εξοβελισμού δηλαδή της απόλυτης αλήθειας, του θεολογικού πλουραλισμού και της επικράτησης της απόλυτης σχετικότητας. Οι νέοι δεν θέλουν κάποιον να ορίζει τη ζωή τους. Ζουν στη δική τους εικονική πνευματική πραγματικότητα, στην οποία νιώθουν ότι είναι ελεύθεροι να διαμορφώνουν την κοσμοθεωρία που τους ταιριάζει και να ορίσουν το δικό τους μονοπάτι εξεύρεσης της αλήθειας. Ως αποτέλεσμα, εξορίζουν τις βιβλικές προειδοποιήσεις και αδιαφορούν για τις συνέπειες των επιλογών τους, οδηγούμενοι σε μία ακόρεστη και μανιώδη αναζήτηση της μέγιστης ευδαιμονίας με τον λιγότερο δυνατό κόπο. Αυτή, όμως, η αναζήτηση μακριά από τον Θεό καταλήγει πάντοτε ατελέσφορη.

Για όσους, όμως, αγαπούν τον Θεό, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να μην συμμορφωθούν και προσαρμοστούν στην νοοτροπία και στον τρόπο ζωής του κόσμου, αλλά να μεταμορφώνονται στο πρόσωπο του Χριστού, καθώς και να μοιράζονται συστηματικά και αποτελεσματικά την αγάπη του Χριστού με τους ανθρώπους γύρω τους.
Γιατί υπάρχει τόση μεγάλη σύγχυση στον κόσμο σήμερα και πώς αυτό επηρεάζει την εκκλησία του Χριστού;
Η έλλειψη απόλυτων αληθειών, αλλά και σταθερών αξιών μας έχουν οδηγήσει σε σύγχυση. Μία τέτοια απόλυτη αλήθεια κατά την Αγία Γραφή είναι η θεώρηση ότι η αμαρτία είναι η πανανθρώπινη αιτία δυστυχίας και προβλημάτων και η θεραπεία είναι το σωτήριο έργο του Ιησού Χριστού. H εκκλησία επηρεάζεται από την γενικότερη σύγχυση, καθώς οι πιστοί πορεύονται με βάση μία ατομική πνευματικότητα που σε κάποιες περιπτώσεις βασίζεται σε μία ωφελιμιστική νοοτροπία. Όπως είχε πει ο Oυίλιαμ Μπουθ, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον Χριστιανισμό στη σημερινή εποχή είναι, «θρησκεία χωρίς το Άγιο Πνεύμα, Χριστιανισμός χωρίς τον Χριστό, συγχώρηση χωρίς μετάνοια, σωτηρία χωρίς αναγέννηση, αξίες χωρίς Θεό και ο Παράδεισος δίχως κόλαση».
Γιατί οι παραδοσιακές αξίες απορρίπτονται, έτσι ώστε οι άνθρωποι να αποδέχονται ένα νέο είδος ηθικής;
Οι παραδοσιακές αξίες απορρίπτονται, επειδή έχουμε απορρίψει τον Τριαδικό Θεό της Βίβλου. ΄Οταν ο Θεός καταλήγει να είναι μία απρόσωπη συμπαντική δύναμη, εμείς είμαστε τα πάντα και ό,τι χρειάζεται να γνωρίσουμε είναι μέσα μας. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν αυθεντίες στην εποχή μας, δεν μπορούν να υπάρχουν αξίες που να είναι απόλυτα αποδεκτές, αφού ο καθένας ορίζει αυτό που είναι σωστό. Αυτό που είναι σωστό για κάποιον, μπορεί να είναι λάθος για κάποιον άλλον. Γι’ αυτό και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και η ηθική είναι σχετική. Ακόμη και ο μέσος πιστός αναζητεί τα προνόμια, τις ευλογίες και τα πλεονεκτήματα, περιορίζοντας την κάθε μορφή θυσίας και προσωπικής δέσμευσης. Ως απόρροια, βασιλεύουν η κοινωνική οκνηρία και ο ωχαδερφισμός.
Ποιος είναι ο οραματισμός σας και τα μελλοντικά σας σχέδια;
Το όραμα μου περιστρέφεται γύρω από τη Μεγάλη Εντολή (Ματθαίος 22:36-40, Ιωάννης 13:34-35) και τη Μεγάλη Αποστολή (Ματθαίος 28:18-20, Πράξεις 1:8). Με τη χάρη του Θεού προσπαθώ να προσφέρω διακονία, που ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανθρώπων και προσφέρει ουσιαστικές απαντήσεις στις πνευματικές αγωνίες, ερωτήσεις και αναζητήσεις τους. Οραματίζομαι να είμαι ένα σκεύος μέσα από το οποίο ο Ιησούς Χριστός θα αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων, μεταμορφώνοντας τις ζωές τους.

Για την ΕΕΕ Νίκαιας, και όχι μόνο, οραματίζομαι να αγαπήσουμε, προσκαλέσουμε και αγγίξουμε τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου, κοινωνικής θέσης και καταγωγής, όπως ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, δίνοντας έμφαση στην εφαρμογή του Χρυσού Κανόνα (Ματθαίος 7:12). Να έχουμε ειλικρινή επαφή με τον Θεό και τον πλησίον μας και ακόρεστη επιθυμία να ελκύσουμε άλλους στον Χριστό. Να είμαστε άξιοι πρεσβευτές Του, το φως και το αλάτι του κόσμου, στην προσωπική μας ζωή, στην εργασία, στη γειτονιά, αλλά και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Τα σχέδια μας ως εκκλησία αφορούν τη διεύρυνση της μαρτυρίας μας, μέσω στοχευμένων δράσεων, που θα μας επιτρέψουν να υπηρετούμε τη Μεγάλη Εντολή και Αποστολή με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.