Η επιμονή θεωρείται η σημαντικότερη δεξιότητα που ξεχωρίζει τα παιδιά που έχουν υψηλά κίνητρα από εκείνα που τα παρατάνε εύκολα σύμφωνα με ένα άρθρο του CNBC. Στην πραγματικότητα, μελέτες έχουν υποστηρίξει ότι η επιμονή είναι ισχυρότερος προγνωστικός δείκτης επιτυχίας και από το δείκτη νοημοσύνης IQ.
Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αποκτήσουν επιμονή με το να καταπολεμούν τους παράγοντες που την καταστρέφουν όπως η κόπωση. Οι γονείς καλούνται να προστατεύουν τις ικανότητες συγκέντρωσης του παιδιού τους, τηρώντας τις τακτικές ρουτίνες ύπνου και απενεργοποιώντας τις συσκευές μία ώρα πριν τον ύπνο, αλλά και κρατώντας τις οθόνες έξω από το υπνοδωμάτιο το βράδυ. Ο δεύτερος παράγοντας είναι το άγχος, καθώς δείχνουμε στο παιδί μας ότι η αγάπη μας δεν εξαρτάται από την επιτυχία του. Ας επαινούμε τα παιδιά για τις προσπάθειές τους, όχι για τα αποτελέσματά ή τους βαθμούς τους. Η ψυχολόγος από το Στάνφορντ, Carol Dweck, ανακάλυψε ότι όταν τα παιδιά επαινούνται για την ευφυΐα τους (π.χ. «Είσαι τόσο έξυπνος!»), είναι λιγότερο πιθανό να επιμείνουν. Αλλά όταν επαινούνται για την προσπάθειά τους (π.χ. «Δουλέψατε τόσο σκληρά για αυτό! Ωραία δουλειά»), έχουν περισσότερα κίνητρα και εργάζονται σκληρότερα. Τα παιδιά πρέπει να αναπτύξουν μια νοοτροπία ανάπτυξης, ώστε να κατανοήσουν ότι η επιτυχία δεν είναι συνεχόμενη και δεδομένη. Ο τρίτος παράγοντας είναι οι μαθησιακές προσδοκίες που δεν ταιριάζουν με τις ικανότητες. Οι πολύ υψηλές προσδοκίες μπορεί να προκαλέσουν άγχος, ενώ αυτές που είναι πολύ χαμηλές μπορεί να οδηγήσουν σε πλήξη.
Ακόμη, τα παιδιά πρέπει να διδαχτούν ότι όλοι κάνουν λάθη, ότι σε πολλά φταίμε όλοι μας (Ιάκωβος 3:1) και ότι τα λάθη μπορούν να γίνουν κίνητρο για κάτι καλύτερο, ακόμα κι αν μια κατάσταση δεν εξελίσσεται όπως προσδοκούμε. Την ίδια στιγμή όμως είναι σημαντικό να διδάσκουμε στα παιδιά μας να μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων και όχι από τα δικά τους. Ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες μας, τις οποίες ποδοπατά και ρίχνει στης θάλασσας τα βάθη (Μιχαίας 7:19), αλλά δεν συγχωρεί πάντοτε τις συνέπειες των λαθών και αμαρτιών μας. Οι συνέπειες των λαθών μας δεν ρίχνονται πάντοτε στον Καιάδα της μνήμης, ούτε εξοστρακίζονται στην χώρα της αμνησίας. Η επαναλαμβανόμενη αποτυχία μπορεί να καταστρέψει την επιμονή, αλλά οι μικρές επιτυχίες μπορούν να ενθαρρύνουν ένα παιδί να συνεχίσει. Φράσεις όπως «Βελτιώνεσαι χάρη στη σκληρή δουλειά σου!», είναι πολύ εποικοδομητικές.
Επίσης, είναι σημαντικό να βοηθούμε το παιδί μας να συνεχίσει να προσπαθεί όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Μπορούμε να γινόμαστε όλο και καλύτεροι με τη βοήθεια του Θεού, αν συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Ο κόπος μας ποτέ δεν πάει χαμένος.
Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό να μην κάνουμε ποτέ κάτι για τα παιδιά μας που μπορούν να κάνουν μόνα τους. Κάθε φορά που διορθώνουμε τα λάθη του παιδιού μας ή κάνουμε κάτι για αυτά, τα μαθαίνουμε όλο και περισσότερο να εξαρτώνται από εμάς.
Η Αγία Γραφή μας διδάσκει την επιμονή στα πνευματικά θέματα. Η επιμονή στο ευαγγέλιο και το καλό πάντοτε αποβαίνει νικηφόρα και στεφανώνεται. Η επιμονή αποκαλύπτει τους πραγματικούς και γνήσιους πιστούς. «Και θα είστε μισούμενοι από όλους εξαιτίας του ονόματός μου και εκείνος που θα έχει υπομείνει μέχρι τέλους, θα σωθεί» (Μάρκος 13: 13). Η επιμονή αποκαλύπτει την αληθινή πίστη. «Ενώ ο Χριστός ήταν πιστός, όπως ένας γιος στο σπίτι του πατέρα του· και σπίτι του είμαστε εμείς, αν βέβαια διατηρήσουμε ως το τέλος το θάρρος και την ελπίδα για την οποία καυχόμαστε» (Εβραίους 3: 6). Ο Θεός υπόσχεται να ανταμείψει όσους επιμένουν να γίνονται όλο και πιο σταθεροί και αμετακίνητοι στην πίστη, και να έχουν πάντοτε όλο και περισσότερο ζήλο για την εκπλήρωση του έργου του Κυρίου, αφού γνωρίζουν ότι ο κόπος που καταβάλλουν για χάρη του Κυρίου δεν είναι μάταιος (Α΄Κορινθίους 15:58).
Καλούμαστε να μην αποκάμνουμε (Λουκάς 18:1), αλλά να προσκαρτερούμε στην προσευχή (Ρωμαίους 12:12), καθώς και να αγρυπνούμε σε αυτή με ευχαριστία (Κολοσσαείς 4:2). Οφείλουμε να κηρύττουμε τον λόγο έγκαιρα και άκαιρα, αλλά και να ελέγχουμε και προτρέπουμε με κάθε μακροθυμία και διδασκαλία (Β΄Τιμόθεον 4:2). Παράλληλα, ο Παύλος μας ζητά να αποφεύγουμε το κακό και να κάνουμε το καλό, αλλά και να επιδιώκουμε επίμονα την ειρήνη (Α΄Πέτρου 3:11), ενθυμούμενοι ότι στο τέλος όλα εξαρτώνται, από το έλεος του Θεού, κι όχι από την ανθρώπινη θέληση και προσπάθεια (Ρωμαίους 9:16).