Μια ομάδα μεγιστάνων του πλούτου, μεταξύ αυτών η κληρονόμος Αμπιγκέιλ Ντίσνεϊ και ο συνιδρυτής των Ben & Jerry's προέτρεψαν τις κυβερνήσεις με επιστολή τους να επιβληθεί ένας μόνιμος φόρος πλούτου που θα χρηματοδοτήσει τις προσπάθειες να δοθεί οικονομική βοήθεια σε όσους πλήττονται από την οικονομική κρίση που προκάλεσε ο νέος κορωνοϊός.
«Σε αντίθεση με δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, εμείς δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το αν θα χάσουμε τις δουλειές μας, τα σπίτια μας ή την ικανότητά μας να στηρίξουμε τις οικογένειές μας», τονίζει η ομάδα. «Επομένως, σας παρακαλούμε. Φορολογήστε μας. Φορολογήστε μας».

Οι πιο εύποροι του πλανήτη χρωστούν ένα «τεράστιο χρέος» στους εργαζόμενους σε θέσεις κρίσιμης σημασίας, που βρίσκονται αντιμέτωποι με τον φονικό ιό καθημερινά και «αμείβονται σε πολύ μεγάλο βαθμό ανεπαρκώς», υπογραμμίζουν οι 83 εκατομμυριούχοι. «Πρέπει να ισορροπήσουμε εκ νέου τον κόσμο μας προτού είναι πολύ αργά. Δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία να γίνει αυτό σωστά», σημειώνεται στην επιστολή. «Η ανθρωπότητα είναι σημαντικότερη από τα χρήματά μας».

Η επιστολή αυτό προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Κάποιοι επαίνεσαν τη στάση των πλουσίων, ενώ άλλοι προσέγγισαν με μεγάλη διστακτικότητα, καχυποψία και σκεπτικισμό την παραπάνω παρότρυνση. Μόνο ο καρδιογνώστης Θεός που εξετάζει τη καρδιά και όχι μόνο το φαινόμενο (Α΄ Σαμουήλ 16:7), μπορεί να γνωρίζει και κρίνει τα κίνητρα των μεγιστάνων αυτών.

Η συγκεκριμένη επιστολή με οδήγησε στο να επανεξετάσω πώς ο Θεός προσεγγίζει τον ανθρώπινο υλικό πλούτο. Η Αγία Γραφή δεν επαινεί, αλλά και δεν καταδικάζει τον πλούτο. Ο Σολομώντας ήταν ο πλουσιότερος βασιλιάς της εποχής του (Α΄ Βασιλέων 3:11-13, Β΄ Χρονικών 9:22), ενώ ο Θεός ευλόγησε ιδιαιτέρως τους Αβραάμ (Γένεση 17-20), Ιακώβ (Γένεση 30-31), Ιωσήφ (Γένεση 41), Ιωσαφάτ (Β΄ Χρονικών 17:5) ανάμεσα σε πολλούς άλλους βιβλικούς χαρακτήρες. Την ίδια στιγμή ο Θεός ταυτίζεται και προστατεύει τους φτωχούς. Μάλιστα, ο Παροιμιαστής αναφέρει «17 όποιος σπλαχνίζεται φτωχό, τον Κύριο δανείζει, κι αυτός ανάλογα με το έργο του θα του το ανταποδώσει» (Παροιμίες 19:17). Ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός γεννήθηκε και έζησε φτωχικά κατά τη διάρκεια της επίγειας πορείας του.

Ο Χριστός εστίασε στον πνευματικό πλούτο και δίδαξε να προσέχουμε και να φυλαγόμαστε «από κάθε είδους πλεονεξία, γιατί τα πλούτη, όσο περίσσια κι αν είναι, δε δίνουν στον άνθρωπο την αληθινή ζωή» (Λουκάς 12:15). Προειδοποίησε μάλιστα ότι «πολύ δύσκολα θα μπουν στη βασιλεία του Θεού αυτοί που έχουν τα χρήματα» (Μάρκος 10:23), επειδή τείνουν να εμπιστεύονται τις δυνάμεις τους και όχι τον Δημιουργό τους. Όταν οι μαθητές του Χριστού που ήταν επηρεασμένοι από το ευαγγέλιο της ευημερίας της εποχής τους, σύμφωνα με το οποίο οι πλούσιοι ήταν ευλογημένοι από τον Θεό, έλεγαν μεταξύ τους: «τότε ποιος μπορεί να σωθεί;», Εκείνος τους υπενθύμισε ότι «στους ανθρώπους είναι αδύνατο, όχι όμως και στον Θεό· επειδή, τα πάντα είναι δυνατά στον Θεό» (Μάρκος 10:27).

Παράλληλα, ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι «κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους· γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα στηριχτεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα» (Mατθαίος 6:24).

Ο Θεός επιθυμεί να αναγνωρίζουμε πως ό,τι έχουμε είναι δικό Του δώρο και μόνο. (Ιωάννης 3:27, Α΄Κορινθίους 4:7, Α΄Χρονικών 29:12), για αυτό και καλεί όσους έχει ευλογήσει στην υλική σφαίρα κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο «18 να αγαθοεργούν, να πλουτίζουν σε καλά έργα, να είναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, 19 θησαυρίζοντας στον εαυτό τους ένα καλό θεμέλιο στο μέλλον, για να απολαύσουν την αιώνια ζωή» (Α΄Τιμόθεον 6:18-19).

Oι Μορμόνοι υπόσχονται στους ακόλουθους τους, από ένα γαλαξία στη μετά θάνατον ζωή. Ο Χριστός υπόσχεται σε όσους αποδεχτούν το δικό Του έργο και πρόσωπο ως το μόνο ικανό να συμφιλιώσει τους ανθρώπους με τον Πατέρα Θεό κάτι πολύ περισσότερο. Υπόσχεται κυριολεκτικά τα πάντα! Πιο συγκεκριμένα υπόσχεται ότι οι μετανοημένοι πιστοί θα υιοθετηθούν στην πνευματική οικογένεια του Ουράνιου Πατέρα και θα γίνουν κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού (Ρωμαίους 8:17). Μάλιστα, ο Απόστολος Παύλος τονίζει «Αυτός, που τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για χάρη όλων μας, πώς και μαζί μ' αυτόν δεν θα χαρίσει σε μας τα πάντα;» (Ρωμαίους 8:32). Όταν αναφέρεται στα πάντα, εννοεί κυριολεκτικά τα πάντα. Ενώ ήμασταν πνευματικά νεκροί (Εφεσίους 2:1), τυφλοί (Β΄Κορινθίους 4:4), ασεβείς, αμαρτωλοί, εχθροί του Θεού, πνευματικά και ηθικά άρρωστοι (Ρωμαίους 5:6,8,10) και δεν αξίζαμε τίποτα, ο Ουράνιος Πατέρας μας έδωσε ό,τι πολυτιμότερο είχε τον Χριστό, προκειμένου μαζί με Αυτόν να μας χαρίσει τα πάντα για πάντα!