Η ταχύτατη ανακάλυψη των εμβολίων για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι ένα δώρο του Θεού που μας δίνει βάσιμες ελπίδες για τον έλεγχο της νόσου στο άμεσο μέλλον. Tα εμβόλια κατά της COVID-19 πληθαίνουν, αλλά τα πλούσια κράτη, εξασφαλίζοντας τη μερίδα του λέοντος, ενισχύουν τις ανισότητες ακόμη και στον τομέα της υγείας. Οι πλουσιότερες χώρες, στις οποίες αναλογεί λιγότερο από το 15% του πληθυσμού του πλανήτη, έχουν δεσμεύσει το 51% των δόσεων των πιο υποσχόμενων εμβολίων, υπερκαλύπτοντας πολλαπλώς τις ανάγκες τους. Τα κράτη με χαμηλότερα και μέσα εισοδήματα, από την άλλη, όπου ζει το υπόλοιπο 85% του πληθυσμού της υφηλίου, θα πρέπει να αρκεστούν στην εναπομείνασα ποσότητα. Ταυτόχρονα, απογοητευτική είναι η στήριξη στο παγκόσμιο πρόγραμμα Covax, για τη δίκαιη και ισότιμη χορήγηση εμβολίων στις πιο φτωχές χώρες.

Η ανισότητα αυτή θα ανατροφοδοτήσει τη πανδημία με νέες μεταλλάξεις. Καμία χώρα δεν είναι ασφαλής έως ότου εμβολιαστεί ολόκληρος ο κόσμος και επιτευχθεί το τείχος ανοσίας, τη στιγμή που το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού φαίνεται να έχει αναπτύξει αντισώματα κατά του κορωνοϊού, ενώ οι περισσότερες φτωχές χώρες του πλανήτη δεν θα επιτύχουν συλλογική ανοσία («αγέλης») κατά του κορωνοϊού πριν το 2024 και μερικές ίσως ούτε καν έως τότε, σύμφωνα με τις δυσοίωνες προβλέψεις του Economist Intelligence Unit (EIU).
Παράλληλα, θα υπάρξει μια πολύ αργή παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη, καθώς τεράστιες ζημίες ύψους 9,2 δισ.δολαρίων κινδυνεύει να υποστεί η παγκόσμια οικονομία εξαιτίας των καθυστερήσεων που σημειώνονται στα φτωχά κράτη στους εμβολιασμούς σύμφωνα με μελέτη του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου.

Η αιτία της ανισότητας βρίσκεται στο υπερβολικό κόστος των εμβολίων που αναπτύχθηκαν στη Δύση, αλλά και της αποκλειστικότητάς τους. Οι πατέντες παρέχουν στις εταιρείες το δικαίωμα μονοπωλιακής εκμετάλλευσης του παραγόμενου σκευάσματος για μια περίοδο 20 ετών, κατά την οποία οι άλλες εταιρείες δεν μπορούν να αντιγράψουν και να πωλούν το ίδιο σκεύασμα για την απόσβεση των απαιτούμενων επενδύσεων. Υπάρχουν προτάσεις για την προσωρινή κατάργηση των πνευματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τις πατέντες, ή την οικειοθελή ελεύθερη διάθεσή τους από τις εταιρείες με εύλογη αποζημίωση. Η ελεύθερη διάθεση των μυστικών φόρμουλων των εμβολίων δεν αρκεί από μόνη της, καθώς χρειάζεται εξειδικευμένη τεχνολογία και τεχνογνωσία για την ένταξή τους σε διαδικασία παραγωγής.

Στην πραγματικότητα αυτό που χρειάζεται ο πλανήτης είναι ένα σχέδιο όπου η διάθεση των εμβολίων γίνεται ισότιμα σε όλες τις χώρες ανάλογα με τον πληθυσμό και την ένταση της πανδημίας, ανεξαρτήτως του επιπέδου οικονομικής ευμάρειας, επειδή όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι απέναντι στον Θεό, ανεξαρτήτως ηλικίας, χρώματος, εθνικής προέλευσης, κοινωνικής καταγωγής, οικονομικής επιφάνειας ή θρησκείας και πρέπει να είμαστε και ίσοι απέναντι στον νόμο (άρθρο 4, Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 4), αλλά και στη διάθεση των εμβολίων.

Ο Απ. Παύλος διακήρυξε: «Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα· όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό» (Γαλάτας 3:28). Στην πρώτη εκκλησία ένας πρώην δούλος, ο Ονήσιμος και ο πρώην κύριός του, ο Φιλήμων, ήταν απόστολοι του Χριστού. Έλληνες όπως ο Λουκάς, ο Τίτος, ο Τιμόθεος ήταν απόστολοι. Γυναίκες όπως η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν μαθήτριες του Χριστού και είχαν το προνόμιο να είναι οι πρώτες που ανακάλυψαν ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Ο θεολογικότερος διάλογος του Χριστού, γίνεται με μια γυναίκα, τη Σαμαρείτιδα.

Σ’ ένα κόσμο φίλαυτο, σε μια κοινωνία στραμμένη προς το ατομικό ή εθνικό συμφέρον, ο Χριστιανισμός προβάλλει ως μέσο σύγκρισης την αγάπη του Χριστού πάνω στον σταυρό του Γολγοθά, όπου θυσιάστηκε για να μας χαρίσει συγχώρεση των αμαρτιών μας και συμφιλίωση με τον Ουράνιο Πατέρα, ενώ ήμασταν ασεβείς και αμαρτωλοί (Ρωμαίους 5:8).
Όπως ο Χριστός έβαλε το εμείς πάνω από το εγώ, έτσι καλούμαστε και εμείς να προτάσσουμε το εμείς, πάνω από το κοινωνικό, εθνικό και εκκλησιαστικό εγώ, καθώς συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως ο Θεός μας συμπεριφέρθηκε και όπως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται (Λουκάς 6:31).

Σε γενικότερο επίπεδο, οι Χριστιανοί καλούμαστε να εργαζόμαστε υπέρ της ισότητας μεταξύ προσώπων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας των ευκαιριών και των συνθηκών, των αστικών δικαιωμάτων που αφορούν τους υπηκόους ενός κράτους, καθώς και των δικαιωμάτων των γυναικών. Σ΄ ένα κόσμο που βιώνει τις τραγικές επιπτώσεις της ανισότητας, της κοινωνικής αδικίας και γενικότερα του κοινωνικού αποκλεισμού, οι Χριστιανοί καλούνται να προστατεύουν και αναδεικνύουν την ανθρώπινη ισότητα σε κάθε έκφανση της ζωής.